පළමු පාසැල ...

මම අද ලියන්නේ මගේ පුන්චි කාලේ මතකයක් ගැන.

මම ඉපදුනේ බොහොම දුශ්කර දුප්පත් ගමක යමක් කමක් යාන්තමින් තියෙන පවුලක. අම්මා රස්සාවක් කරන නිසා මම හැදුනෙ වැඩුනේ අත්තම්මාත් එක්කමයි.. මම නැගිටිනකොට අම්මා ඔ‍ෆිස් ගිහිල්ලා. එකම සිසී ඉස්කෝලේ ගිහිල්ලා. ඉතින් හැමදේටම හිටියේ අත්තම්මා තමයි...

අත්තම්ම එක්ක ඉන්නකොට මටත් හරි වැඩ තමයි තියෙන්නේ... අපි දෙන්නගේ වැඩේම හේනට කුබුරට යන එක තමයි...   ඔන්න කොහොමහරි දවසක් මම මෙහෙම යනකොට දැක්කා ලොකු පිට්ටනියක් .. එක ම එක පොඩි මඩුවක් වගේ එකක් තිබුණා. පොඩි ලමයි පිට්ටනියේ සෙල්ලම් කරනවා.. දැන්නම් හිතෙනවා දුයිශෙන්ගේ ඉස්කොලේ වගේද කියලත්....අත්තම්මා කිව්වේ ඒක ඉස්කෝලයක් කියලා. මම කිව්වා මටත් යන්න ඔනේ කියලා... වයස හරි ගියාම දාන්න බැරියයි කිව්ව නිසා මට වයස හරියනකන් බලන් ඉන්න උනා... මගෙ වයස හරි ගියා ඉතින් ඔහොම ඔහොම යනකොට....

අම්මාගෙ ප්ලෑන තිබුනේ නගරේ තිබුනු අක්කිගේ ලොකු ඉස්කෝලෙට දාන්න උනත් එක්කන් එන්න කරදරයි කියා ගමේ පොඩි ඉස්කෝලෙට මාව දානව කියලා අත්තම්මා කිව්වා... මට ලොකු පොඩි වෙනසක් තෙරෙන වයසක් නෙවෙයිනෙ .. මාත් එක පයින්..  ඔන්න පලවෙනි දවස ඉස්කෝලෙ... අත්තම්මයි මායි ගියා.. එක එක ලමයි එක එක ඇදුම්... ඇත්තමයි මේක බලන ඔයාලත් කවදහරි පාට ඇදුම් වලින් ඉස්කෝලෙ ගිහින් තියෙනවද ඈ ? මම ඇදගෙන ගියේ කලිසමකුයි ඒ රෙද්දෙන්ම මහපු බ්ලවුස් එකක් වගේ එකක් .. දැන්නම් මට හිතෙනවා මම එදා ඇදන් ගිහින් තියෙන්නේ පිජාමා එකක්වද්ද කියලත්... කොහොම හරි මම ඒ පිජාම එක ඇදගෙන අවුරුදු දෙකක්ම ගියා ඒ ඉස්කෝලෙට...... ....

ඊට පස්සේ නගරේ ලොකු ඉස්කෝලෙට මාව දාපු දවසේ තමයි මම සුදු ගවුමක් ඇන්දෙ...

දැන් නම් ගමේ යන්න වෙන්නේ කලාතුරකින් .. ඒත් ගියාම තාමත් නිකමට වගේ ඉස්කෝලේ බලන්න යනවා....  විශ්වාස කරන්නත් බැරි එදා තිබුනු විදියටමයි තාමත් ඉස්කෝලෙ තියෙන්නේ. කිසිම වෙනසක් නෑ. ...